سرلشگر پاسدار محمدعلی جعفری متولد سال ۱۳۳۶ در یزد است که تحصیلات خود تا مقطع دبیرستان را در این شهرستان به پایان رساند.
وی در سال ۱۳۵۶، در رشته معماری در دانشگاه پذیرفته شد و فعالیتهای سیاسی خود را نیز در همان دوران شروع کرد.
در جریان مبارزات مردم انقلابی تهران، همدوش مردم و دانشجویان در تظاهرات شرکت کرد و در آستانه پیروزی انقلاب نیز دستگیر و به زندان افتاد.
پس از ماجرای انقلاب فرهنگی و بستهشدن دانشگاهها، در جهاد علمی دانشگاه به فعالیت ادامه داد و پس از شروع جنگ به عنوان یک بسیجی عازم جبههها شد و در سال ۱۳۶۰ به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد.
فرمانده جدید سپاه پاسداران به دلیل ضرورت جبههها تا پایان جنگ به صورت پیوسته و به عنوان فرمانده قرارگاههای عملیات غرب و جنوب مشغول خدمت شد که از جمله مسئولیتهای وی، معاونت عملیات سپاه سوسنگرد و فرماندهی تیپ عاشورا، قرارگاه قدس و قرارگاه نجف است.
جعفری پس از پایان جنگ برای ادامه تحصیل به دانشگاه مراجعه کرد و در سال ۱۳۷۱ موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد در رشته معماری شد.
جعفری همزمان با تحصیل نیز به عنوان، مسئول عملیات ستاد مشترک و جانشین نیروی زمینی سپاه مشغول فعالیت بود و از سال ۱۳۷۱ مسئولیت فرماندهی نیروی زمینی سپاه را به مدت ۱۳ سال بر عهده گرفت، که در ۵ سال آخر آن، مسئولیت فرماندهی قرارگاه ثارالله تهران نیز بر عهده وی بود.
آخرین مسئولیتی که از سال ۱۳۸۴ تاکنون از سوی فرماندهی معظم کل قوا به وی محول شده بود، راهاندازی مرکز راهبردی سپاه بوده است.
محمدعلی جعفری، فرمانده کل سپاه پاسداران، تاکنون سوابق درخشانی را در بخشهای مختلف این نیرو بهجا گذاشته است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی سردار سرلشکر پاسدار محمدعلی جعفری را در روز یکشنبه اول اردیبهشت ۱۳۹۸ به مسئولیت قرارگاه فرهنگی و اجتماعی حضرت بقیةالله الاعظم منصوب کردند.
منبع: همشهری آنلان
یکی از اولین اصول زیبایی برای هر فردی، مرتب بودن و آراستگی است. بهتر است هر شخص قبل از اینکه به سراغ لوازم آرایشی برود، به اصلاح ظاهر و مرتب کردن خود برسد. بیشترین قسمتی که افراد به آن توجه میکنند، صورت و مخصوصاً ابرو است. مرتب بودن ابروها در هر سنی برای بانوان اهمیت زیادی دارد. ابروهای بانوان معمولاً به خاطر ریشه ضعیف و گذر زمان مشکلات متعددی مواجه میشوند. ریزش، کم حجمی، سفید شدن از جمله این مشکلات است که به طور معمول برای ابروهای بانوان ایجاد میشود.
برای این که این مشکلات را درمان کنید، راههای مختلفی وجود دارد. درمان دارویی یکی از این راهها است. اما امروزه بانوان به سراغ راههایی میروند که علاوه بر درمان، به ابروهای آنان زیبایی و جلوه خاصی میبخشد. در سر تا سر جهان راههای متفاوتی برای این کار وجود دارد اما همه این راهها از دوام مناسبی برخوردار نیستند. یکی از این راهها میکروپیگمنتیشن است. در ادامه این مطلب با میکروپیگمنتیشن آشنا میشویم و کاربردهای آن را بررسی خواهیم کرد.
ساده ترین تعریفی که از میکروپیگمنتیشن میتوان ارائه داد، این است که به آن نوعی تتو میگویند. این روشی است که در علم پزشکی نیز به کار گرفته میشود. در حقیقت ظاهر میکروپیگمنتیشن شبیه به یک آرایش در قسمت ابروها است. بعد از اینکه شما این تتو را روی ابرو خود انجام دادید، به نظر میرسد که همیشه ابروهای شما آرایش کرده و مرتب است. به همین علت این روش طرفداران بیشتری نسبت به روشهای دیگر، مانند هاشور دارد.
البته باید ذکر کرد که میکروپیگمنتیشن فقط به ابرو اختصاص ندارد. بلکه در قسمتهای مختلفی مانند چشم و لب نیز برای طراحی یک آرایش نسبتاً دائمی استفاده میشود. در میکروپیگمنتیشن ریز دانههای رنگی را بین دو لایه و بافت متفاوت پوست قرار میدهند. این کار دقیقاً شبیه به کاری است که در تتو زدن انجام میشود. از دلایل محبوبیت میکروپیگمنتیشن، میتوان به عدم تغییر رنگ آن با گذر زمان اشاره کرد. در برخی روشهایی که شبیه به میکروپیگمنتیشن هستند، با گذر زمان رنگدانههای استفاده شده؛ کاهش پیدا میکنند و رنگ اولیه از بین میرود. اما در میکروپیگمنتیشن گذر زمان باعث تغییر رنگ نمیشود.
همان طور که کمی پیش تر گفته شد، میکروپیگمنتیشن فقط در قسمت ابرو کاربرد ندارد. بلکه در نواحی دیگر نیز به عنوان یک تکنیک آرایشی برای زیبایی استفاده میشود. از جمله این نواحی میتوان به پشت چشم و لب اشاره کرد. البته در بخش پزشکی نیز میکروپیگمنتیشن کاربردهای فراوانی دارد. در این قسمت با کاربردهای فراوان میکروپیگمنتیشن آشنا میشویم.
معروف ترین و شناخته شده ترین کاربرد میکروپیگمنتیشن، برای طراحی ابروها و آرایش کردن آنها است. میکروپیگمنتیشن شبیه روشهای به روز دیگر مانند هاشور و میکروبلیدینگ میباشد. در این روش تمام معایب ابروها گرفته میشود و به کمک رنگ دانهها، ابروهای شما قرینه و یک دست با فرم دلخواه میشود.
در قسمت چشم نیز از میکروپیگمنتیشن برای ایجاد یک آرایش زیبا استفاده میشود. معمولاً در این قسمت یک خط چشم دائمی برای شما طراحی میشود. با کمک این خط چشم دیگر نیازی به تلاش برای قرینه کردن خط چشم خود ندارید. بلکه در هر حالتی یک خط چشم دائمی دارید که به چشمهای شما جلوه و زیبایی خاصی میدهد. علاوه بر این در قسمت مژه نیز میکروپیگمنتیشن کارایی خود را نشان میدهد. در اینجا شما میتوانید برای داشتن خط بن مژه، که شبیه خط چشم است؛ از میکروپیگمنتیشن استفاده کنید.
به کمک این روش جدید و محبوب میتوانید یک رژ لب دائمی بر روی لبهای خود داشته باشید. با انتخاب رنگ دلخواهتان در میکروپیگمنتیشن، یک رژلب دائمی ایجاد کنید تا نگران پاک شدن و به هم خوردن آرایشتان نباشید. علاوه بر این، میکروپیگمنتیشن میتواند در اصلاح فرم لبها به شما کمک کند. در این روش با کشیدن خط لب به صورت متقارن فرم لبهای شما را اصلاح میکند.
در علم پزشکی و صنعت زیبایی نیز از میکروپیگمنتیشن استفاده میشود. ساده ترین کاربرد آن، استفاده در قسمت خط رویش مو است. برخی افراد با ریزش مو در یک قسمت خاص مواجه میشوند و ممکن است که کاشت مو برای آنان کاربردی نباشد. به همین علت از میکروپیگمنتیشن برای پر کردن این قسمت استفاده میشود. ظاهر طبیعی آن باعث میشود که شبیه به موی طبیعی باشد. از دیگر کاربردهای آن میتوان به پاک کردن لکههای پوستی، محو کردن خط بخیه و ایجاد یک خط ریش مرتب اشاره کرد.
در اینجا با معایب و مزایای این روش آرایشی محبوب آشنا میشویم.
· در هر حالتی آرایش دائمی خود را به همراه دارید.
· به کمک این روش میتوانید فرم ابروها و لبهای خود را اصلاح نمایید.
· عوارض آن نسبت به روشهای دیگر مانند فیبروز بسیار کمتر است.
· با کمک میکروپیگمنتیشن میتوانید لکههای پوستی و بخیههایی که بر روی صورت شما جلوه نامناسبی دارند را پاک کنید.
· افرادی که پوستهای حساسی دارند، بهتر است که از میکروپیگمنتیشن صرف نظر کنند. زیرا ممکن است که برای آنها حساسیت زا باشد.
· با گذر زمان معیارهای زیبایی برای افراد متفاوت میشود. امکان تغییر آن در حداقل یک یا دو سال وجود ندارد.
· افرادی که به درد بسیار حساس هستند و توانایی تحمل آن را ندارند، نمیتوانند آن را انجام دهند.
· به خاطر وجود رنگ دانهها ممکن است که با حساسیتهای پوستی مواجه شوید.
همان طور که گفته شد، میکروپیگمنتیشن یکی از پرطرفدارترین روشهایی است که برای ایجاد یک آرایش زیبا و دائمی روی صورت استفاده میشود. این روش مثل همه روشهای دیگر، دارای معایب و مزایای متفاوتی است؛ اما همچنان طرفداران زیادی دارد. مهم ترین نکته در میکروپیگمنتیشن این است که در یک مرکز معتبر و توسط یک فرد ماهر آن را انجام دهید. زیرا این کار بسیار تخصصی و نیازمند مهارت است.
ساخت انواع قاب عکس چوبی با ابزار های نجاری بسیار ساده و سریع انجام می شود. با توجه به پرکاربرد بودن قاب عکس چوبی، می توانید برای ساخت آن خلاقیت به خرج دهید و ایده های جدید تری پدید آورید. در این نوشته مراحل ساخت قاب عکس چوبی به صورت قدم به قدم و تصویری آماده شده است.
برای شروع باید اندازههای مربوط به قاب را مشخص نمایید تا بر اساس آن الوار را برش دهید (در این آموزش از چوبهایی به ضخامت ۳ سانتیمتر و عرض ۷ سانتیمتر استفاده شده است).
از چوب روسی (نراد) برای ساخت قاب استفاده کردیم.همانطور که می دانید الوار های چوب نراد در عرض های ۱۲ و ۱۵ ۲۲ سانتی متر در بازار موجود است و شما باید برای دسترسی به پروفیل های کوچکتر، عملیات برش را با استفاده از اره نواری انجام دهید.
با استفاده از گندگی، چهار طرف الوارهای برش داده شده را صاف و یکدست کنید. تا برای اجرا در مرحله بعد با مشکل مواجه نشوید. پپس از چهار کردن پروفیل ها و دستیابی به اندازه درست، باید شیار مربوط به قرار گیری شیشه ایجاد شود. برای اجرای شیار شما دو راهکار پیش رو دارید، نکته اول اینکه از تیغه های شیار زن اور فرز استفاده کنید و یا اینکه با استفاده از اره میزی شیار را ایجاد کنید.
پس از آن باید برای جای عکس، آینه، شیشه و … شیار ایجاد کنید تا به عنوان مثال شیشه را بتوانید در آن جای دهید. به همین منظور با استفاده از اره میزی، طبق تصویر، این کار را انجام دهید.
یا استفاده از یک خط کش فلزی، مقدار عمق شیار زنی را مشخص کنید. شما باید یکبار عمق شیار زنی و در مرحله بعد عرض شیار زنی را مشخص کنید. این ابعاد باید با توجه به ضخامت شیشه و ابعاد کار انجام شود. به عنوام مثال برای یک شیشه ۴ میلی متر باید حداقل ۱۰ میلی متر عمق ایجاد کنید تا فضا برای نصب میخ وجود داشته باشد.
در مرحله بعد عرض شیار زنی را مشخص کنید.
الوار آماده شد و اکنون آماده برش با استفاده از فارسی بر هستند. در مرحله بعد باید پروفیل ها را در ابعاد مورد نظر برش دهید.
برای اجرای قاب باید چوب ها را در زاویه ۴۵ درجه برش دهید.
بر اساس اندازه عکس یا آینهای که در اختیار دارید، چوبها را دقیق و تمیز برش دهید و آن را فارسی کنید تا در کنار هم تشکیل یک قاب مربع یا مستطیل دهد.
پس از برش کاری باید تختههای برش داده شده را چک کنید که حتی یک میلیمتر هم بزرگ و کوچک نشده باشد چون در پایان و هنگام نصب، با مشکل مواجه خواهید شد و لبهها بهدرستی بر روی هم نمینشیند.
برای اتصال بخشهای برش خورده، روشهای متعددی قابل اجرا است. استفاده از هر یک از این روشها بستگی به زمان، هزینه، ابزار در دسترس، کیفیت خواسته شده از شما و … دارد. در این آموزش از میخکوب و منگنه کوب برای ساخت قاب استفاده شده که سادهترین و سریع ترن روش است؛ اما کمی کیفیت کار به نسبت روشهایی مانند استفاده از گیرههای مخصوص این کار پایینتر است. در روشهای دیگر، شما باید زمان بیشتری برای ساخت هر قاب اختصاص دهید اما تمیزی و کیفیت بیشتری خواهید داشت.
لبههای برش خورده را به چسب چوب آغشته کنید.
پس از آن با استفاده از منگنه کوب لبههای فارسی شده را منگنه کنید. این کار را برای هر چهار طرف اجرا کنید.
بعد از اتمام منگنه کاری، متوجه خواهید شد که لبهها به هم متصل شده اما قاب کمی حرکت میکند و ثابت نشده، برای همین از میخکوب برای اتصال سریعتر استفاده کنید.
لبههای قاب را میخ کنید تا سریع و آسان، به قاب استحکام ببخشید. قسمتهای سوراخ شده را میتواند با استفاده از بتونه پر کنید.
پس از میخ کردن قاب نوبت به گرد کردن لبهٔ قاب میرسد. با استفاده از فرز دستی این کار را انجام دهید. (میتوانید از هر تیغهای که دوست داری استفاده کنید و طرح مورد نظرتان را پیاده کنید)
بعد از این مرحله، نوبت به سنباده کاری و پرداخت قاب میرسد. با استفاده از پلیشر (سنباده برقی) طرح چوب را صاف و صیقلی کنید.
در پایان آستر مورد نظر و تم رنگی مورد علاقهتان را روی چوب پیاده کنید و مابقی مراحل رنگ کاری را اجرا کنید.