در سری وبلاگ های موجود تصمیم دارم مطالب مهم سایت ویکی پدیا را برای کسانی که دنبال کننده وبلاگ های من هستند منتشر کنم شاید از خود بپرسید چرا مزایای این مقالات چی هست یکی از مزایای این مقالات این است که به زبان فارسی روان تبدیل شده و به راحتی قابل خواندن می باشد یکی دیگر از مزایای این مقالات فونت و ترتیب کلمات است از اینکه وبلاگ ما را را دنبال می کنید از شما تشکر می کنیم و آرزو داریم بتوانیم مقالات خوبی را برای شما فراهم کنیم
لطفا توجه داشته باشید این مطلب دارای منبع است و در انتهای مقاله می توانید منبع به همراه لینک را مشاهده کنید
سرماخوردگی که با نامهای نازوفارنژیت (nasopharyngitis)، رینوفارنژیت (rhinopharyngitis) و زکام حاد (acute coryza) نیز شناخته میشود، بیماری واگیردار مربوط به دستگاه تنفسی فوقانی است که عمدتاً بینی را تحت تأثیر قرار میدهد. سرماخوردگی معمولاً با خستگی، عطسه و سردرد آغاز میشود و با علائمی چون سرفه، گلودرد، آبریزش بینی و تب ادامه مییابد و معمولاً هفت تا ده روز بعد برطرف میشود و برخی علائم ممکن است تا سه هفته طول بکشد. بیش از دویست نوع ویروس عامل سرماخوردگی وجود دارد، با این حال راینو ویروسها (که خود بیش از ۹۹ نوع مختلف شناختهشده هستند) متداولترین عامل این بیماری هستند. ویروسهای عامل بیماری میتوانند تا مدت زمانی طولانی (برای راینو ویروس تا بیش از ۱۸ ساعت) در محیط فعال بمانند و ممکن است از دستان به چشمان و بینی که محل عفونت هستند، منتقل شوند. ویروس از طریق عطسه، سرفه و تماس با افراد یا اشیاء آلوده قابل انتقال به بدن است.
سرما خوردگی واکسن ندارد. مهمترین راههای پیشگیری عبارتند از: شستن دستها؛ لمس نکردن چشمها، بینی یا دهان با دستان نشسته؛ و دور ماندن از افراد بیمار. ماسک صورت هم میتواند برای پیشگیری از این بیماری مناسب باشد. درمانی برای سرما خوردگی وجود ندارد، ولی علایمش میتواند بهبود یابند. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) مثل ایبوپروفن میتواند به درد کمک کند. نباید از آنتیبیوتیکها استفاده شود. معمولاً بیماری، خود به خود بین ۷ تا ۱۰ روز (پروسه درمان) درمان میشود، شاید هم کمتر.
در حال حاضر هیچ دارو یا درمان گیاهی که اثبات شده باشد دوره بیماری را کوتاه میکند به وجود نیامدهاست. به همین دلیل درمان بیماری شامل تسکین و بهبود بخشیدن علائم آن میشود. استراحت کافی، نوشیدن مایعات برای حفظ آب بدن، و قرقره با آب ولرم و نمک اقداماتی است که از گذشته انجام میشده و میتواند مفید باشد. با این حال اکثر اقدامات درمانی مربوط به اثر شبه دارو است.
قرص استامینوفن به عنوان مسکن استفاده میشود و برخی از علائم سرماخوردگی مانند تب را برطرف میکند.
سرماخوردگی عموماً خفیف است و به خودیخود برطرف شده و اکثر علائم آن ظرف یک هفته بهبود مییابد. عوارض جدیتر، در صورت بروز، در میان افرادی است که بسیار پیر یا بسیار جوان هستند، یا دچار ضعف ایمنی هستند. عفونتهای باکتریال ثانویه ممکن است رخ دهد و منجر به سینوزیت، فارنژیت، یا عفونت گوش میانی شود. بهطور تخمینی در ۸٪ موارد سینوزیت و در ۳۰٪ موارد عفونت گوش رخ میدهد.
درمانهایی که به تسکین علائم بیماری کمک میکنند شامل داروهای مسکن ساده و داروهای تببر مانند ایبوپروفن و استامینوفن است.مدرکی مبنی بر اینکه داروهای سرفه بیش از داروهای درمان سرماخوردگی ساده مسکن اثرگذار باشند، موجود نیست، و این داروها به علت عدم وجود شواهد نشاندهنده اثربخشی و همچنین خطر آسیب، برای استفاده در کودکان توصیه نمیشود. در سال ۲۰۰۹، کانادا استفاده از داروهای بدون نسخه سرماخوردگی و سرفه را به دلیل نگرانیهایی در مورد مزایای اثبات نشده و خطرات، برای کودکان شش ساله یا کوچکتر محدود کرد. استفاده ناصحیح از دکسترومتورفان (که دارویی بدون نسخه میباشد) در برخی کشورها منجر به ممنوعیت آن شدهاست. در آمریکا مشاهده شدهاست که استفاده از داروهای بدون نسخه مانند سودوفرین، آنتیهیستامین و دکسترومتورفان منجر به مرگ غیرمنتظره تعدادی از کودکان زیر ۱۰ ماه شدهاست. در چنین مواردی والدین قبل از مصرف دارو با پزشک مشورت نمیکنند و این نشان میدهد که این موضوع احتیاج به آموزش بیشتر دارد. از داروهای بدون نسخه نباید برای کودکان زیر ۲ سال استفاده کرد، زیرا اطلاعات دقیقی از دوز مصرفی مناسب دارو برای کودکان وجود ندارد.
در بزرگسالان، علائم آبریزش بینی میتواند با آنتیهیستامینهای نوع اول کاهش یابد، با این حال، این نوع آنتیهیستامینها ممکن است با عوارض جانبی از جمله خوابآور بودن و خشکی دهان همراه باشند. آنتیهیستامینها علاوه بر کاهش آبریزش بینی، در کاهش عطسه و خارش چشم نیز مؤثر هستند. سایر داروهای برطرفکننده گرفتگی مانند پسودوافدرین نیز بر روی بزرگسالان مؤثر است. اسپری بینی ایپراتروپیوم بروماید میتواند علائم آبریزش بینی را کاهش دهد، اما اثر کمی در گرفتگی بینی دارد. با این حال به نظر نمیآید که آنتیهیستامینهای نوع دوم مؤثر باشند. دو نوع آنتیهیستامینی که استفاده از آنها مرسوم است کلرفنیرامین و دیفنهیدرامین میباشد.
منبع: ویکی پدیا